Can I touch, eat or see it? Chippi

Eindelijk was het dit weekend zo ver!!!

Ik ben Jakarta uit geweest!!! Whoooeeehoooe na 2 maanden in de grote stad werd het er wel eens tijd voor. En Reanne had alles geregeld. Het vervoer , het hotel, de driver en de route die we zouden nemen.

Vrijdag
Na een lange reis van ongeveer 3.5h kwamen we rond half 1 aan in Bandung. En moesten wij ongeveer als enige uit de bus zelf naar ons hotel lopen
(chiampelas 2), schandalig.... met onze zware koffers. Maar wat een frisse lucht! Geen smog en de lucht was een stuk frisser dan in JKT.
En we hadden spiderman, mr Bean, Bart (S. Family) en superman die ons aandachtig in de gaten hielden vanuit hun uitkijk posten boven de winkels. Eenmaal bij ons hotel aangekomen waren we hongerig en moe. De lieve mannen bij de receptie tilde onze koffers naar de kamer en de kamer zelf was helemaal top, waarna we rechtsomkeer terug naar buiten gingen voor een snelle hap. Een Illegale taxi pakte en onderweg waren,  Want ja... de volgende ochtend om 7h moesten we de auto pas in met de driver, dus dat kan maaaaaakkelijk..MERDRE!

Zaterdag
Reanne had genoeg info op internet gevonden over de slechte drivers in bandung...niet komen opdagen, extra geld vragen etc etc. Dus toen wij om 10 voor 7 met mijn (zoals voor jullie vele bekend) chagerijnige kop naar het ontbijt liepen naar de vers gebakken eitjes en brood, hadden we nooit verwacht dat onze Chippi er al zou staan.

Waardoor mijn mogelijkheid om normaal gedag te zeggen tegen de man die zwaaide "niet bestaand" was....Totdat reanne hem ontdekte en me ervan op de hoogte stelde. Oeps... Snel eten dus. Koffie naar achteren en gaan!
Daar zaten we dan met zn 2en in een unit van een wagen met een, wait for it, ENGELS SPREKENDE DRIVER! Score!!! Helemaal blij waren we met onze Chippi die overal met ons mee naar toeging, met leuke visit ideen kwam (zoals de dorps krater, kopi luak farm en de floating market), fotos maakte en ons een aantal keren beschermde van het worden van de nieuwste toeristen attractie "Bule's in the wild". Kawah putih was onze eerste stop, na een 3hs rit door de bergen waar de locals aardbeien verbouwde en in hun schattige kleurrijke huisjes woonde omringt door een privé vis vijvertje met een uitzicht over de eindeloze thee plantages kwamen we aan. En in een Anchot werden we zo de berg op gereden, en niet langzaam he, maar vol gas!!! (zie video). Kawah Putih was prachtig! Het turquoise meer werd nog feller met de zon die erop scheen en de zwavel uit het meer zorgde voor zwarte bomen  (en ook voor een afgrijselijke loefte).  Toen we daar fotos gingen maken vroeg 1 meneer heel lief of die op de foto mocht? Tuurlijk, geen probleem! Langzamerhand verzamelde mensen zich om ons heen dus riepen we maar :Come on everybody it's picture time!! Leuk is dat
En voor iedereeen die mij zei dat je het zwavel meer niet moet aanraken omdat je dan "dood zou gaan blablablabla" I TOUCHED IT. En aan de lengte van deze blog kun je merken dat ik al mijn vingers nog heb.

Vanuit Kawah Putih reed Chippi verder en vroeg of we naar een andere krater wilde gaan met meer stoom bij een klein dorpje. YES! was ons antwoord.
Nadat we de auto veilig hadden weg gezet tegen de berg met een steen onder de achter wielen als rem begon onze wandeling door het oerwoud. Zover als je kon zien zag je bomen en groen. En Chippi vertelde ons vrolijk over de zwarte panter die hier nog wel rond dwaalde, top. Aan het einde van deze kleine Hike was een heel klein dorpje met max 10 hutjes ten midde van een stomende rotsen en stijle bergen. En stinken dat het hier weer deed! Zwavel stoom wederom, maar dit keer kwam het overal vandaan en liet het de rotsen met een zwarte coating achter. Mijn frequente uitspraak van "can i touch it? " werd beantwoord met een ofcourse but carefull.. Bloed heet waren die stenen! Een stukje verderop kwam er dan ook kokend water de grond uit  geborreld... go figure.
Ergens achterin deden een paar local meiden zich tegoed aan een zwavel modderbad wat niet alleen gek rook maar een bizarre kleur wit had, om zich een stukje verder naar beneden in de innovatieve douche weer af te spoelen met het naar bijgeloof zijnde "helende" water. The secret spa.
Terug naar de auto lopend: i touched the paarse rotsen, oranje klei, door insecten uitgeholde boom en de broze rots wand. wat..?

Eenmaal de bergen uitgezwaaid vroegen we Chippi of die niet een leuk restaurantje wist....Hell jeah he did! En wat voor 1!!! Op de grond zittend, zwevend boven de thee plantages en wat een uitzicht!! Lord halleluja!
We begonnen met een lekker kopje lokale thee en een verse lokale aardbeien juice waarna Chippi mij de vis aanraadde en ik dat gelijk bestelde en Reanne voor de Foe Yong Hai ging. En wat een vis.... echt een heeeeerlijk zoetwater visjes wat volgens Chippi geslacht werd per bestelling. Verser kan bijna niet. Toen hij kwam controleren hoe het eten was hebben we dan ook gelijk een bord voor hem gemaakt met alles. Ondanks zijn protesteren omdat zijn eten "inclusief de huurprijs van de auto was". Maar zoals echt nederlanders: Zitten en je bord leeg eten!

Na een kleine file (waarbij ik in slaap was gevallen) gingen we weer omhoog de berg op. Over sluiproutes om de grote files te ontwijken kwamen we langs paarden wagentjes, mega schone kaki limas en bergdorpjes met koeien, kippen, geiten etc. Om vervolgens een klein straatje in te rijden waar de Kopi Luwak farm zat!!!
Half rennend de auto uit kregen we een rondleiding langs de farm, werd ons het luwak schema uitgelegd en het drogings process van de bonen. Ze eten dus maar 2 keer per week koffie bonen. Aan het einde van de tour waren 4 mega schattige baby'tjes! CAN I TOUCH IT!!! maar natuuuuurlijk. Kleine katjes lijken het net, zei ik vlakvoor hij mijn hele trui onder poepte!!!... I'm oke!

En toen mochten we na mijn kleine wasbeurt eindelijk naar de volwassen luwaks! En de eerst die naar buiten kwam was Ceca (denk ik) WAT EEN FATTY! zijn omtrek was gelijk aan die van Chieffie maar zijn pootjes zaten iets te ver aan de bovenkant wat duidelijk maakte dat hij toch echt wel te dik was. Maar wat een schatje! Jammer dat deze vreetzak bij het vasthouden mij ook maar even ging proeven wat een soort van panisch gelik werd. Bij Reanne was hij was meer aan het bewegen (kan zijn omdat ik dr buik ging kietelen) en probeerde hij ook een hapje Reanne in zijn dieet te brengen.
Toen we dachten dat de tour voorbij was gingen we aan de koffie want ja, ik had al schijt op me, nu dan in me. Maar toen brachten ze ineens 2 andere luwaks naar buiten en verloren we snel de interesse voor de normaal gesproken zo belangrijke koffie.
En toen deze 2 weg waren, en ook tourgroep die na ons binnen kwam hem alweer was gepeerd, mochten we de babies voeren!!! Wat een feest! En wat een struggle!
Na al dit lieten we een geschrveen berichte achter voor de muur en gingen we weg.. wat een bitterzoet einde (poetisch he ;)) We werden uitgezwaaid door het volledige personeel +de camera man die ons non stop filmde en door onze favoriete luwak Ceca om onze tocht te vervolgen naar de floating market.

De floating market werd omringd door een prachtige chinese tuin die in het donker voor een romantische omgeving zorgde, gezellig met zn 3tjes. Op de markt waren de bootjes volgeladen met eten. Wij gingen voor de pisang goreng wat zoals gewoonlijk heerlijk was. En omdat we op de bergroutes overal konijnen hadden gezien en nee geen wilde konijnen maar echte flappies, stampertjes en snuffels zoals wij ze thuis in de dierenwinkel kopen met allerlij vlekjes en kleurtjes, gingen we ook maar voor de Sate Kelinci. Eating baby rabbits o ohohohhhho! Can i Eat it?

We sloten de reis af bij de rainbow waterfall.. Een waterval met een led lamp over de val lengte dat geleidelijk van kleur veranderd... Maaaaaar! de helse tocht was de krater waterval wel waard! De maan stond precies in het midden boven de krater.
Helaas konden we in het donker geen goede foto krijgen.
Haha, de 1148 treden vielen ons 3en wel erg zwaar hijgend en zwetend kwamen we weer boven.

En dat was dan onze bandung zaterdag, we sloten deze dag af bij de RootnBranch met een cocktail en een pizza om vervolgens knock out te gaan in bed.

Zondag
Vol spierpijn hebben we rond gelopen in Bandung.Eerste stop was de Xtrans om een rit terug naar Jakarta te krijgen.. haha klein gedoe maar is ons uiteindelijk gelukt... Onze missie was een factory outlet maar die waren ons net iets te algemeen. Uiteindelijk kwamen we een markt tegen die bezig was met opruimen. We hebben hem volledig afgestruind de heuvel op. Kinderen werden in de lege kaki limas de heuvel af gevoerd en de stands werden met grote souplesse snel ingepakt, een ravage van etensresten en plastic achterlatend.
Toen we even later bij het hotel onze koffers gingen ophalen wilde we nog wel wat eten. Liefst bij de kaki limas aangezien die hier verrassend schoon waren in vergelijking met die in jakarta. Chippi legde uit dat ze hier veel beter toegang hadden tot schoon water, en dat ze vandaar ook zo schoon waren.
Toen deze missie grandioos failde zijn we maar ergens binnen wat gaan eten om vervolgens bij BUzz Coffee and Toast te gaan zitten. En daar ja daar, kwamen we onze lange mannen tegen, en Nata Ku. Deze jongens hadden niet alleen heerlijke koffie en boterhammen maar waren ook nog mega aardig, zo ook hun lieve moeder en samen maakte ze onze Bandung reis nog meer memorabel.

En toen was het alweer tijd om terug te gaan. Terug naar de smog en het drukke leven. En terug naar mijn kost.We sloten de reis af in Citos bij Mama Cook en hadden wel echt weer het gevoel van thuis zijn.

Bij deze gaat alle Lof uit naar Reanne voor het gewelidige plannen, Chippi voor het zijn van de beste chauffeur/ tourguide die onze reis echt geweldig heeft gemaakt en naar de mensen in bandung die zo ontzettend vriendelijk waren!

Terimah Kasih